Lanet olsun bizi böyle davranmaya iten şartlara!
Neden böyle olduk Allah aşkına!
Sokaktaki çocukları bırakın, komşumuzun, yakınımızın çocuğunu dahi sevemez olduk.
Sevmekten vazgeçtik yanından dahi geçmeye çekinir olduk.
Ne kadar kahredici bir durum!
Oysa eskiden böyle miydik?
Nerede sevimli bir yavrucak görsek ona sevgiyle yaklaşır, yanaklarından öper, onu sevindirecek
hediye veya en azından küçük bir şeker ikramında bulunmaktan hiç çekinmezdik.
Daha 5-10 yıl öncesine kadar böyle davranmak, sevilen çocuğun ailesi için de bir endişe, şüphe ve korku veren bir durum olmazdı.
Bilakis aileler bu durumdan büyük bir sevinç duyar mutlu olurlardı.
Bu tespiti daha önce yaşadığım güzel olaylardan ötürü yapabiliyorum.
Yıllar önce Belsin de oturduğum sırada, hafta sonları mahallenin tüm çocuklarıyla bir araya gelirdik.
Çevre temizliğine katkı yapmak için onlarla çöp ve kağıt atıklarını toplar, daha sonra da onları bu davranışlarından ötürü ödüllendirmeye çalışırdım.
Parkta birlikte sohbet eder bazen de arabamla gezdirirdim.
Oturduğum binanın dışındaki komşularım da bu durumdan hiç bir endişe duymaz bilakis mutlu olurlardı.
Maalesef...
Ne zaman ki son yıllarda yaşanan çocuk taciz ve tecavüzleri ülkemizin gündemine oturdu...
İşte o gün bu gündür, bilhassa çocuk sahibi olanlar başta olmak üzere hepimizde bir paranoya başladı.
Korku endişe, tedirginlik, güvensizlik...
Özellikle şahsım, bırakın çocukları sevmeyi, yanlarından dahi geçmeye çekinir oldum.
Ayrıca bu hususta bilim insanlarından, çocuk yetiştiricilerinden, pedagoglardan duyduklarım çok dikkat çekiciydi.
Çocuklara yaklaşmanın, onları sevmenin, onlara ikramda bulunmanın (şeker falan..) çocukların
güvenliği açısından hiç de sağlıklı bir davranış olmadığını...
Çocukların bu yolla tehlikeli insanların tuzağına düşebileceğini öğrendiğimde işin ciddiyetine kani olmuştum.
Çaresiz bilim insanlarının uyarılarını dikkate almalıydım.
Çünkü...
Ülkemizde yaşanan onca üzücü olayları duyup, izleyince onlara hak vermek gerektiğine canı gönülden inanıyor ve destekliyorum.
Lütfen!
Sokakta gördüğümüz çocuklara, ileride karşılaşabilecekleri tehlikelere maruz bırakmamak adına...
İçimiz kan ağlamasına rağmen...
Sevgi göstermeyelim, hediye vermeyelim, yaklaşmayalım ve dahi dokunmayalım!
Onlara yapılacak en büyük iyilik bu...
Normalde insanlar birbirinden bir selamı esirger hale gelmişken...
Şimdi de çevremizde renk renk çiçekleri andıran o masum tatlı yavrulardan uzak kalmamız
gerekiyor.
Buna katlanmalıyız.
Ne yapalım, kendi çocuklarımızı, torunlarımızı sevmekle yetineceğiz artık.
Sağlıklı ve güvenli bir toplum dileğiyle...
Saygılarımla...
