1966 Kayserispor’un kurulduğu gün. Ben 15 yaşındaydım. Evimizde babamın mesleğinden dolayı da sürekli Kayserispor’u konuşurduk. İlk defa lige çıkışı hiç kolay olmamıştı. Trabzonspor’la girilen amansız bir yarış, yarış sonunda beklemeli federasyonun verdiği karar sonrası ilk kez Türkiye birinci ligine yükseliş. 2 yıl sonra tekrar ikinci lige dönüş. Daha sonraları bir kaç kez daha birinci lige çıkış tekrar düşüş. En son lige çıkmadan önce takım sahipsiz bir haldeyken kendisi Trabzonlu olmasına rağmen Kayserispor’un menajeri Süleyman Hurma’nın becerisiyle bir yıl sonra tekrar lige çıkan Kayserispor ve bu yıl henüz ligin başında deneyimli küme düşürücüsü kulüp yöneticileriyle kalemi erken kırılan Kayseri sporumuz küme düşmek elbette ligde var. Her yıl üç takım düşüyor ligimizde şampiyon olup Avrupa kupası oynayan Bursaspor bile şu an bir alt ligde. Bunlar elbette futbolun içinde var olan şeyler ama olayın acı yanı Kayserispor bir kişinin dudaklarının ucunda. Bu kişi devam derse devam tamam derse tamam. Kayserispor bu kadar ucuz bir kulüp değil Kayserispor bu yönetim gelene kadar saygın insanların yöneticilik yaptığı saygı duyulan bir kulüptür. Kayserispor üçüncü ligi gördü ve tekrar buralara kadar geldi. Erciyessporun imdat sesini kimse duymadı. Erciyesspor düşerken herkes kör, herkes sağır, herkes dilsizdi. Kimse imdat çığlıklarına kulağını açmadı. Aynı durum Kayserispor’un başında. 2. lige düşmesi sorun değil. Düşüş devam edecek mi? Geçen yıl Göztepe’yi düşürmek için büyük gayret sarf eden yönetim şimdi Kayserispor’u kurtarmak için niye gayret sarf etmiyor. Kayserisporumda Erciyessporumda aynı kişilerin elinde. Şimdi herkes soracak mı niye küme düşüyoruz herkes her şeyi biliyor ama kimse kral çıplak diyemiyor. Aslan Kayserili hemşerilerim giden sadece Kayserisporumuz değil ve gidecekte sadece Kayserisporumuz olmayacak. Sorun işi bilenler değil malı götürenler. Erciyesspor’dan da, Kayserispor’dan da götürdüklerinizi yerine koysanız bir değil en az on Erciyespor, 10 da Kayserispor çıkar Kayserimden...
