İçimizde bizimle savaşan doğru yaptığımızda iyi, yanlışa yöneldiğimizde bizi kötü hissettiren bununla da kalmayıp sürekli savaşan durdurmaya çalışan vicdan? Kimsenin görmediği, duymadığı, bilmediği hallerde de hep devrededir vicdan. Bizi bize düşman da yapar iyiye meylettiğimizde göklere de çıkarır. Pusulanın doğruyu göstermesi değerlerimize, iyiliğe, özümüze bağlılığımızın göstergesi? Yaşanmış bir anıyı sizlerle paylaşmak istiyorum:
?On bir yaşındaydı ve New Hampshire gölünün ortasındaki adadaki evlerinde ne zaman eline bir fırsat geçse hemen balığa çıkardı.
Levrek avı yasağının kalkmasından bir gün önce, babasıyla akşamın ilk saatlerinde küçük güneş balıklarından yakaladı. Sonra oltasına yem takıp oltayı fırlatma talimi yaptı. Yem suya değdiği zaman gün batımında suda altın haleler oluşturmuş, daha sonra gölün üzerinde ay doğmuştu. Oltasının hızla çekildiğini hissedince, oltaya büyük bir balık geldiğini anladı.
Babası oğlunun balığı çekişini hayranlıkla izledi. Çocuk, sonunda yorgun düşen balığı sudan çıkardı. O güne kadar gördüğü en büyük balıktı ve bir levrekti bu; ama av yasağının kalkmasına sadece saatler kalmıştı. Baba oğul güzelim balığa baktılar, pulları ay ışığında ışıl ışıl parlıyordu. Babası bir kibrit yakıp saatine baktı. Saat on olmuştu. Av yasağının bitmesine daha iki saat vardı. Önce balığa, sonra oğluna baktı.
?Suya geri bırakman gerekiyor, oğlum,? dedi.
?Baba!? diye itiraz etti çocuk ağlamaklı bir sesle.
?Başka balıklar da var,? dedi babası.
?Ama hiçbiri bunun kadar büyük değil!? dedi çocuk.
Göle şöyle bir göz attı. Gölde hiçbir balıkçı teknesi yoktu. Babasının yüzüne baktı bu kez. Kendilerini hiç kimsenin görmemiş olmasına, kimsenin ne balığı yakaladıklarını bilmesinin olanaksız olmasına karşın, babasının sesinden bu konuda hiçbir ödün vermeyeceğini anlamıştı. Oltanın ucunu balığın ağzından çekti ve balığı gölün karanlık sularına bıraktı. Balık suya düşer düşmez, şöyle bir çırpındı ve gözden kayboldu.
Aslında önemli olan bilmekle beraber değerlerimizi uygulamak sahip çıkmak arkasında durmak . Bizden sonraki nesile örnek olmak. Hani hep diyoruz ya Dünyanın çivisi çıktı diye. Yaşananlar yaşatılanlar hepimizin eseri. İyilik doğruluk önce bizden başlamalı önce biz değerlerimize sahip çıkmalıyız. Toprak, su, ağaç, bitki, hayvan, insan canlı cansız hepsini önce biz korumalı, değer vermeliyiz. İyilik bizden başlamalı? Bizden başlamalı ki güzel dünyamız daha da güzelleşsin iyileşsin.
Sevgiyle kalın?
