Dost kardeşlerim, güzel, sakın bir sabaha erkenden" Merhaba " diyerek başladım. Her zaman ki mutad yürüyüşün sonunda bir acı kahve içmek için deniz kıyısında mütevazi bir çay bahçesine uğradım. Kahvemi tek başına yudumlarken içimden gelen bir ses bana " İnsan Denince " ne aklıma geldiğini sordu?. Hazır değildim o an ama ilk aklıma gelen, sevgi, vefa, sadakat ve bağlılık gibi duygular oldu, dedim. Sonra arkası çorap söküğü gibi geldi... Kalbinde hep iyilik ve güzellikler taşıyan, önce can demeyip Canan diyen, kendinden başka herkesi ama önce Ülkesinin, Ailesinin, İnsanlarının geleceğini düşünen, tüm olumsuzluklara rağmen kalbinde hep iyiyi, güzeli barındıran, nazik, anlayışlı, sabırlı ve hoş görülür bir insan olan , İnsan olmanın verdiği duyarlılıkla hareket eden, okuyan, yazan, daha iyi bir toplum için duyarlı olan, Adaletsizliğe, haksızlığa karşı inatla direnen, yalan ve talana izin vermeyen, ne oldum delisi olmayan, kendisi gibi olan, halkını, İnsanını ve Ailesini çok seven, onlardan kopmayan bir sorumluluk duygusu içinde hareket eden ve yaşayan, paylaşan, bölüşüm ve paylaştıran biri olan, bir fikri, bir hayali, bir vizyonu olup bunu gerçekleştiren, yaşarken olduğu gibi yokluğunda da saygı ve itibarı hak eden , ahlâkı tutarlılığı olan bir insan olarak kalan ve bütün bu saydığım özellikleri en büyük ideal olarak görüp , onları hayata ve hayatına geçirmek adına var gücün le emek ve çaba harcayanlar aklıma geliyor " İNSAN DENİNCE " ... İNSAN DENİNCE, bu düşünceyi ve yazıyı kaleme alan İnsan aklıma geliyor. Bilmem içimdeki gelen bu sese kendimi anlatabildim mı?.
