Neylersin ölüm herkesin başında
uyudun uyanamadın olacak kim bilir
nerde ne zamam kaç yaşında
bir namazlık saltanatın olacak
taht misali o musalla taşında
diyen şair ne kadar doğruyu söylemiş bu hırs bu kin bu kavga çekip gideceğimiz bir dünya için niyeki diye sormayı bir kere aklımıza getiremiyoruz. Ölümden sonra sitemler korkular her ölenin arkasından iyilikleriyle kötülükleriyle anılması bazıları kör olsa bile öldükten sonra badem gözlü olması bazıları ise hayatları boyunca körlüğüne rağmen hep badem gözlü kalması öldükten sonra anısına yaşarken onuruna yapılan anmalar oysaki yaşamak ölümü beklemek değil mi? Az çok hepimiz hayatta bir çok şeylerin tadına vardık zengin değilsek bile yıldızların ağaçların denizin yani Orhan Veli´nin dediği gibi hava bedava bulut bedava yağmur çamur bedava bütün bu bedavalardan sonra sonramı elveda deyip çekip gideceğiz. Öyleyse gideninde kalanında gönlü hoş olsun güzelim dünyayı güzelleştirmek insan oğlunun elinde değilmi günü gelince az yaşa çok yaşa zengin ol fakır ol hepimiz gidiyorum elveda şarkısını söylemeyecek miyiz? Mutlu yaşayan mutsuz yaşayan hepimiz öleceğiz diye korkudan ödümüz patlıyor. Bütün numaralarımız ölümden korktuğumuz için yaşam savaşımız ölümü örtmek için değil mi? Yakınlarımız dostlarımız tek tek aramızdan ayrılıyor onlar ayrıldıkça sıranın kendimize geldiğini anlamak dar ağacında bekleyen celladın sehpaya tekme atacağı andaki mahkûmdan farksızlaştırıyor insanı ne diyelim ki gideninde kalanında gönlü hoş olsun demek yeterlimi
