Gönül dostlarım, İnsanoğlu insanının iç dünyasının güzelliğinin ve yörüngesinin merkezinin odağını ; Sevgi, paylaşım ve bölüşüm , karşılık beklemeksizin yapılacak iyilik, yardımlaşma ve dayanışma , şefkat , evrensel değerler, İnsanlık bilinci vesaire.. İnsanın olmasını gerektiren onun doğal niteliklerine uygun olan ne varsa O teşkil etmelidir.. Realite bu olması gerekirken yazılı , sözlü ifade edilirken ve antlaşmalar bu yönde iken maalesef Çoğu devlet ve toplum bu metni sözde benimser gözüküp , özde benimsemiyorlar.. SEVGİ toplumu olmadığımız , insan oğlunun sevgililer dünyasında yaşamadığı da bir gerçektir.. Sürekli olarak bencillik , zulüm, aldatmaca , alavere dalavere ve benzeri parazitce davranışlarla yüz yüze gelmektedir. Kendi dışında gerçek dünyaya bağımlı olursa düş kırıklığına uğrayacak ve çok geçmeden de toplum ile insanların mükemmelden pek uzak olduklarını görecektir.. Çünkü toplum mükemmel olmayan insanlar tarafından oluşturulmuştur.. İnsan vardığı sonuçlarla , sevgi içinde yaşayabilmek, paylaşımcı olabilmek için güçlü olmalıdır.. Bu güçlülük kendi içinde olursa , yalnızca o zaman kurtulabilecektir. Kötülük ve çirkinliklerin bulunduğu yerde bile, iyiliği tanıyıp ayırt etmelidir İNSAN.. Kötülük, nefret ve bağnazlıkta ´da gerçek olaylar olarak tanınmalı ancak SEVGİ daha büyük bir güç olarak görülmelidir.. Bundan bir an bile kuşkulanılmamalıdır.. İnsan Tek kurtuluşu ve GÜNEŞE GİDEN yolu , kendisini bilime ,gerçeğe, dürüstlüğe, sevgiye paylaşıma ve ATATÜRKÇÜ düşünceye adamada bulacaktır.. Reçete bu olmalıdır.. Çünkü , zalim olanlar zayıf kişilerden, sevecenlik ise güçlülerden beklenir.....
