Türk insanı organik bir cemaat anlayışı içerisinde yaşar. Kadim feodal anlayış böyledir. Mahalle kültürü vesaire, işte bu organik kültürün tezahürüdür, insanlar birbirlerinin her işine burnunu sokar, alâkadar olur, elinden geldiğince samimileşir vesaire. Bu sebeple türk insanı batı tipi mekanik bir ilişki çeşidinden yoksundur: Kapitalistik modus vivendi ahlâk. Bundan yoksun oluşu, ancak sevdiği ve hürmet beslediği eşhasla birlikte yaşayabilmesine imkân verir. Türk insanının arasında karşılıklı saygı değil, sevgi vardır.O sevgi çöktüğü zaman, birlikte yaşamasına imkân yok bizim insanlarımızın. Meselâ avrupa da apartmandaki komşunuz ses yapsa, polisi ararsınız ve onun bir daha bu davranışı yapmayacağınızdan emin olursunuz. Türkiye'de ise polisi arasanız, polis de bir şey yapmaz, ''böyle küçük şeyler için bizi çağırmayın, aranızda halledin'' der. Yani TOPLUMSAL AHLAK kanunlarına mecbur bırakır sizi. ''kol kırılır, yen içinde kalır'' yani... bu anlayışa göre o apartman bir ''community''dir, kendi işini kendisi çözmelidir falan. İşte bunlar hep toplumumuzdaki bu kadim sevgi anlayışının kapitalist dönemde çalışmamasıyla alâkalı. İnsanımızın arasında saygı, medenî kayıtsızlık hali hiçbir zaman olmadığı gibi, sevgi de tükenmek üzere. Neden böyle düşünüyorum çünkü son zamanlarda insanlar yaşam tarzı inanç ve düşüncelerinden dolayı ötekileştiriliyor.Bunun ana sebebi de kaos içindeki birbirine düşman bir toplumu yönetmek daha kolay olur.Her zaman iktidarı elinde bulunduranlar suni düşmanlar yaratmıştır. fakat bu TÜRK MİLLETİ üzerinde işe yaramaz.O yüzden kapilast rejimlerin koymuş olduğu sınırları aşmalı ve onların istedikleri yönetme gücünü ellerine vermemeliyiz.Biz bu cografya da bir bütünüz ve bunu her fırsatta gösteriyoruz. GÜNÜN SORUSU Uzak olmayan bir geçmişte birine yardım edeceğimiz zaman onun mezhebine mi bakıyorduk yoksa sadece iyilik mi yapıyorduk. GÜNÜN DERSİ Bir ülkeyi tanımanın bir yolu o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakmaktır.
