Ey Hayat
Ey hayat, sen yansıyan sularda bir dolunaysın.Aslında bizler yokuz.Ömrümüz bizi yok sayar.Yaşam gelir vurur ömrümüze tutulur dillerimiz.lal olur konuşamazsın.Eller güler eğlenir, senin boynun bükük.Yar hasreti yüreğinde doğrulamazsın.Sesinde çığlıklar birikir.Konuşamazsın.Yaş kemale erer.Yollar yarılanır.Ne ölebilirsin ne de yaşayabilir.
ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysınaslında yokum ben bu oyundaömrüm beni yok saysın
yaşam bir ıstaka
gelir vurur ömrünün coşkusuna
hani tutulur dilin
konuşamazsın
tırmandıkça yücelir dağlar
sen mağlupsun sen ıssız
ve kalbinde kuşların gömütlüğü
tutunamazsın
eloğlu sevdalardan dem tutar
aşk büyütür yıldızlardan
yasak senin düşlerin
dokunamazsın
birini sevmişsindir geçen yıllarda
açık bir yara gibidir hâlâ
hâlâ ne çok özlersin onu
ağlayamazsın
yolunda köprüler çürür
sesin, sessizlik sanki bir uğultuda
savurur hayat kül eyler seni
doğrulamazsın
yapayalnız bir ünlemsin
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda
herşey çeker ve iter
anlatamazsın
yaşam bir ıstaka
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna
sesinde çığlıklar boğulur ama
bağıramazsın
sonra vakit erişir, toprak gülümser sana
upuzun bir ömrün ortasında
ne hayata ne ölüme
yakışamazsın
yazdırmalısın mezar taşına
ey hayat, sen şavkı sularda bir dolunaysın
aslında hiç olmadım ben bu oyunda
ömrüm beni yok saysın Yılmaz Odabaşı Sevgiyle kalın hoşçakalın...
