Babam Mustafa Gümüşkaynak Kayseri´nin duayen gazetecisi idi. Seveni çoktu sevmeyeni daha çoktu. Herkesin istediği gibi adam olmamaya hep dikkat etmiştir. Sadece doğru olacaksın derdi dünyada doğru tektir ilkesinden de hiç ayrılmadı. Komünist Gümüş kaynak, dinsiz Gümüş kaynak, söylenebilecek her şey söylendi. Darp edildi, cezaevine yatırıldı. Ülkemdeki darbelerin Kayseri´deki sivri ucu oldu. Gazeteciliğin gazetecilik olduğu dönemlerde servet teklif edildi ama söylemi gazetecinin namusu kalemidir ilkesinden hiç ama hiç vazgeçmedi. Efsane belediye başkanı Niyazi Bahçecioğlu üçüncü kez belediye başkanı seçildiğinde babama belediyede bir görevde vermişti. Aktif bir görevdi ama rahatsızdı gizli gizli belediyeye gidiyor ve yine aynı şekilde evine yada meyhaneye gidip iki tek rakısını atıp evin yolunu tutuyordu. Yaklaşık beş ay kadar gitti geldi. Dedi ki oğlum ben bu maaştan rahatsız oluyorum bir sürü genç işsiz boş gezerken bu para benim cebimde akrep gibi duruyor dedi ve Niyazi beyden affını rica etti. Geldi evine oturdu zaten hayattaki tek serveti annesinin de yardımıyla aldığı Talas´daki kooperatif eviydi. Vefalı dostları ekonomik durumunu bildikleri için koli koli rakısı gönderirlerdi tek mutluluğu akşamları içtiği iki kadeh rakısı. Ay sonunu getirmek için maaşıyla verdiği savaştı. Duyuyoruz ve görüyoruz ki yaşı yetmiş üzerinde din iman sahibi alnı secdeden kalmayan yalakalara devletten aldıkları hatırı sayılır emekli maaşları yetmiyormuş gibi iş görüntüsü kisvesi altında maaşlarına maaş, göreve getirildikleri günde maaşlarına zam üstüne zam konuyor. B ülkede işsizlikten intihar eden gençler evine ekmek götürmediği için intihar eden halkımız cezaevlerinde uyuşturucu batağına sadece yoksulluktan düşmüş kader kurbanları. Gençler iş bulamadıkları için uzman olup, ülkemde nargile çekip nargile çekenlerin ülkesinde şehit edilen fidanlarımız varken bu maaş neyin nesi diyenlere size ne edepsizler diyen Müslüman kisvesi altındaki hırsızlar size sesleniyorum ben hayatım boyunca sadece ben değil benim çocukların ve torunlarım benim babam Mustafa Gümüşkaynakla hep onur duyacaklar ve hiç kimse Mustafa Gümüşkaynağa hırsız demeyecek. Onurla dedelerini yad edecekler ya takke düşüp kel görününce sizinkiler ne diyecekler...
