ERDİNÇ SANDALCI


DOĞA VE İNSAN.


Dost kardeşim, her şey sevmekle başlar, sevmekle biter.... Birbirleri için yaratılmış yaşamın olmazsa olmazlarıdır iki varlık.... Etle kemik gibidirler, birbirlerinden ayrılmaz iki parçadırlar.. Ruh ikizidirler.. Birbirlerine çok bağlıdırlar.. Bilirler ki biri olmadan diğerinin olamayacağını.. Yeryüzünde hayatın ve yaşamın anlamı, bu iki varlığın şahsında taçlanmıştır.. Zaman, zaman insan onun karşısında kendisinin aciz olduğunu unutup ta , kafa tutmaya kalktığında bunun faturasının bedelini çok ağır bir şekilde ona ödettirmiştir.. Artık insan doğayı sevmenin, onu kirletmemenin bir yaşam temel prensibi olduğunu idrak edebilmelidir.. Doğanın tahrip edilmemesinin gerektiğini, İnsanlarımız için oksijen deposu olduğu, Doğanın içerisinde kendini daha özgür, daha huzurlu, daha mutlu hissettiğini, ve İnsanımızın en büyük en önemli zenginliğinin onun olduğu gerçeğinin farkına varabilmesidir... Geçmiş tarihimizde; Ağaç kesenin başını keserim, sözü ders alınması gereken bir sözdür.. Sonuç olarak, Doğanın isteklerini anlamamazlıktan gelen cezasını mutlaka görür....