Küçücük bir virüs insanların ve ülkelerin hayatlarını, anlayışlarını,ideolojilerini ve siyasetlerini altüst etmeye yetti.
Herkesin başını önüne koyup bir yığın hesap yapmasına sebep oldu.
Bu öyle bir hesaplaşmadır ki...
İleride tarihin 'Koronadan önce-Koronodan sonra' diye yazılacağı kesin.
Bana göre...
En büyük hesaplaşma da siyasi mecrada olacak.
Bir kere Kapitalist yönetimlerin duvara tosladığının altı defalarca çizilecek.
Hani virüsten önce...
Serbest piyasa ekonomisi kendi yolunu bulacak,insanlara daha güzel refah yolunu açacaktı ya...
Sosyal devlet, planlı ekonomi ülkelerin gelişmesine mani idi.
Devlet sağlığa,ekonomiye,eğitime karışmamalıydı.
Ancak...
Küçücük bir mikrop zaten can çekişmekte olan kapitalizmin dizlerinin üstüne çakılmasına yetti de arttı bile.
Güya gelişmiş kapitalist ülkeler bozulan sağlık,ekonomi,eğitim ve sosyal hayatın tekrar ayağa kalkması için sosyal devletin zırhına büründü.
Bütçelerinden Trilyon dolarlar ayırarak yere çakılan bütün kurum ve sistemleri ayağa kaldırmaya çalıştılar.
Bu yaşananlar ileri de toplumlar tarafından kapitalizmin muhasebesinin en ağır bir şekilde yapılmasına sebep olacak diye düşünüyorum.
Bu virüsün bir diğer can alıcı hesaplaşmasının da sağlık alanında olduğuna inanıyorum.
Dünyanın şımarık ve ukala çocukları emperyalist ülkeler, sağlık alanında ne kadar geri olduklarının bedelini bu virüs yüzünden en ağır bir şekilde ödemek zorunda kaldılar.
İspanyada ve İtalyada insanlar yoğun bakım ünitesi ve solonum cihazı yetersizliğinden koridorlarda göz göre göre hayatlarından oldular.
İngilterenin Başbakanı bile bizzat kendisi bu faturayı ödemek zorunda kaldı.
Ne acıdır ki...
Güçlü ekonomileri,nükleer atom bombaları,füzeleri,aya yaptıkları uçuşlar onları kurtarmaya yetmedi.
Bu virüs tüm dünyaya ''Demek ki her şeyin başı sağlıkmış'' dedirtti.
Bir ülkenin en önemli kurumunun sağlık sisteminin olması gerektiğini anladı herkes.
Sağlık tesisleri kadar sağlık çalışanlarının değerinin de bir o kadar önemli olduğu ortaya çıkmıştır.
Gerisi o kadar da 'can alıcı' mahiyet arz etmiyordu.
Maalesef bazı konuların ciddiyeti yaşanmadan anlaşılamıyordu.
Sözlerimi bu konuyla ilgili olduğuna inandığım bir Atasözü sözü ile bitirmek istiyorum.
''Bin nasihat bir musibetten daha evladır''
Saygılarımla...
