24 Haziran maratonu hızla devam ederken adaylar gönüllerinden kopan seçim vaatlerini açıklıyorlar. Önceleri aş, iş, makarna, un, yağ, çamaşır makinası, kömür, bulaşık makinası? Liste uzayıp gidiyor. Heyecanla bekleyen seçmen artıran yok mu mizahı ve merakı ile beklemekte. Aslında için için kızdığımız zaten çıkmazda olan ekonomiye bir de seçim külfeti yüklenecek derken bambaşka iklimde yeşerdik. Ekonomimiz tabanken birden kazançlı duruma çıkacağımızı haber aldık. Borçlar silinecek, yapılandırılacak, iktidar bugüne kadar bayram oldu seyran oldu bir şey yokken seçimden sonra iki bayramda bizi öpeceği müjdesini verdi (biner lira vereceğini ahdederek ), kurmuş olduğumuz yaşadığımız tükettiğimiz her şeyin daha fazlasını taahhüt etti. Gelecek vaatleri sadece iktidardan değil diğer adaylardan da geldi. Vatandaşlar olarak heyecana kapılmadık desek yalan olur. Ne güzel seçimin kazananı tek biz olacağız. Borçlar gidecek paralar gelecek her şeyin enini yaşayacağız. Sonucu değil de süreci yaşamak çoook heyecan verici. Hani şair diyor ya ?ben senin beni sevebilme ihtimalini seviyorum´ diye. Hepimiz bayramlık çocuklar gibiyiz. Mutlu, heyecanlı, umutlu, neşeliyiz hem süreci yaşama hem de bizim olma ihtimali. Seçmenin ağzına birer parmak bal sürülmekte. Evet bunlar inşaa edilecek hedeflerse bugüne kadar neden yapılmadı da erken seçime gidildi ? Kaynak yaratmak adına bizim olan kamuya ait işletmeler neden satıldı yada hiç fiyatına özelleştirildi? Kaynak yaratmak adına neden doğamız, coğrafyamız nükleer çöplüğe çevrilmeye çalışıldı? Bu soruları ve yazmış olduğum köşeye sığdıramadığım daha birçok soruyu seçmen soruyor. Soruyor sorguluyor. Hep söylemeye devam edeceğim galiba bu seçim farklı olacak bir anlamda icraatlerle seçmenin yüzleşmesi olacak. Vaatlerle beklentilerin, beklentilerle hedeflerin, hedeflerle sonuçların kefeye alınması olacak. Ama biz Alice harikalar diyarında mutlu mesut yaşarken birden bire gelen seçimle süreçte daha daha mutlu mesut olma ihtimalini seviyoruz? Sevgiyle kalın..
