Yılın ilk karı yağdı. Camdan dışarı baktığımda çocukluğumun Kayseri´deki karlı günlerini anımsadım. Lapa lapa yağan kar. Nasıl kar yağdı dendiğinde dam boyu kar yağdı tabiri kullanılırdı karın çokluğunu belirtme açısından. Kış geceleri çok uzundu yapacak hiç bir şeyimiz yoktu ders çalışırdık derste bittimi eğer evde radyo varsa çok şanslı idik. Radyo tiyatrosunu dinlemenin silahlı kuvvetler saatini takip etmek reklam saatini dinlemek reklamlar arasında Yuki Orhan Boran sikeçleri Halit Kıvanc´ın sunduğu yarışma programları Zeki Müren sohbetleri kış gecelerinin radyolu evlerinde olmazsa olmazı idi. Bağcı komşularımızın evinde kayısı tut elma armut üzüm kurusu yemek yazdan hazırlanan erişte çorba makarna patlıcan fasulye kurusu küpe kurulan turşular tavana asılan kavunlar geceden yağan karın sıcaklığı cılızda olsa açan güneşten önce damlardaki karı kürüyüp sokağa atmak sokağa atılan karın tümseklerinin oluşturduğu karda kızak kaymak kış aylarının biz Kayserili çocuklar için olmazsa olmazı idi. Saçaklardan sarkan buzlara kartopu atarak düşürmek evlerin yan tarafından dışarı çıkan soba borulardan fışkıran dumanları kokusu ister istemez içine çekerek okula gitmek on günde bir soba borularını temizleyen aile büyüklerimiz kardan sonra dona çeken yollarda eski püskü ayakkabılarla düşe kalka yürümek mutlumuyduk dertlimiydik anlamadım ömür bitti. Arıya giden mi anılara karışan mı çocukluğumuz bilmiyorum bütün bu olumsuzluklara rağmen şimdiki çocuklardan daha mutluyduk. Gün gelir kuru soğanı kuzu niyetine yerdik tavuk senede bir yada iki kere evimize girerdi çaman ekmek neyimize yetmezdi her şeye rağmen güzel günlermiş. Şimdi yağan kar çocuklar için bir dert ama Erciyes´i bilenler için karın yağışı bir mutluluk unsuru bizim çocukluğumuzda henüz Kayserili Erciyes´i keşif etmemişti . Erciyes´in Kayseri´ye çok uzak olduğu yıllardı. Kayseri´den Erciyes´i görüp ömrünü bitiren nesilin evlatlarıyız. O günlerde bir günmüş diyoruz sadece ne günlermiş be az ile mutlu olmak çok ama çok ama çok büyük mutlulukmuş
