Televizyonda izlerken hüngür hüngür ağladım. Hop oturdum hop kalktım. 57 Yıllık ömrümde böyle gurur ve heyecan dolu bir gece yaşadığımı hatırlamıyorum. Ampute Milli futbol takımımızın Avrupa şampiyonasında İngiltere ile oynadığı o son final maçından bahsediyorum. Allahım bu nasıl bir sevda idi bu nasıl bir inanmışlık idi? Böyle bir şey nasıl olabilirdi? O yarım bedenleriyle sahayı zapt-ı rapt altına alan bu insanların çoşkularının,mücadele güçlerinin kaynağı ne olabilirdi? Yüzündeki bir küçük sivilce yüzünden insan içine çıkmaya cesareti olmayan nice sağlıklı aslan gibi gençlerin kendilerinden utandığı günümüzde... Vucutlarının en önemli uzuvlarını kaybetmiş olmalarına rağmen yüreklerini, inançlarını kaybetmemiş bu aslanlar Türkiyeye unutulmayacak bir başarıya imza atmışlardı. O gün bizi bir gaflet uykusundan uyandırmışlardı aslında.. Milleti millet yapan,insanı insan yapan bütün hasletlerimizi ayağa kaldırmışlardı.. Son yıllarda kaybettiğimiz onur,gurur gibi değerleri hatırlatmışlardı. Bedenlerindeki eksikliklerinden en ufak bir kompleks duymadan... Aksine... Milli ve manevi değerlerimizi,insan olmanın ve kendi özüyle barışmanın heykelini Türk Milletinin gönüllerine inşa ettiler. Ve bize son yıllarda kaybettiğimiz millet olma ve kendine inanma şuurunu adeta Türk Milletinin beynine kazıdılar. Her şeyin parayla değerlendirildiği bu pespaye soysuz düzende insan ilişkilerini ters türs ederek... Maddi hiç bir karşılık gözetmeksizin... Yağmurda çamurda annesinin süt parasını dolmuş parası yaparak antremanlarını aksatmamışlar ve bu başarıyı Türk Milletine armağan etmişler.. İşte bu sebeple, Ampute Milli Takımının başarısı çok yönlü değerlendirilmesi gereken bir tez konusu olacak değerdedir diye düşünüyorum. Bu başarı Türk Ulusunun uyanışına ve şahlanmasına vesile olabilecek bir şanstır. Memleketin her alanda bu ruha bu inanca ve bu mücadele azmine ihtiyacı vardır. Böyle amatör ülke ve ulus sevgisine... Türk kurtuluş tarihi böyle sevdalı yüreklerin ellerinde vucut bulmuştur. O sevdalı yürekler ki, vatanın ve milletin kalkınması ve yücelmesi dışında sanki atmamaktadır. Tıpkı Ampute Milli Takımının sporcularının taşıdığı sevdalı yüreklerine benzer... Onlar için ne söylense azdır. Bize tıpkı kurtuluş savaşında gösterdiğimiz yokluk içinde birlik olma,beraber mücedele etme sevdasını hatırlattılar bu başarılarıyla. Beni ve tüm Türk Milletini televizyonları başında ağlatan işte bu sevdadır. Onları bu sevdalı yüreklerinden öpüyorum. Saygılarımla.
