Çok değil bundan yirmi, bilemediniz yirmibeş yıl öncesinden bahsediyorum. O zamanlar Belsinde yirmi daireli bir apartmanda oturuyorduk. Bu apartmanın adı Buketti.. Buket apartmanında oturanların hemen hemen hepsi orta gelir düzeyinde insanlardı. Maddi imkanlarımız birbirine çok yakındı. Kimimiz işçi,kimimiz memur,kimimiz ufak esnaftı. Yıllarca kiralık evlerde oturduktan sonra, şans yüzümüze gülmüş sonunda bir ev sahibi olmuştuk. Türkiyede bir ilk gerçekleşmiş, üyesi olduğumuz kooperatif bizi hem ev sahibi yapmış üstüne üstlük de kar payı dağıtmıştı. Keyfimize diyecek yoktu. Yeni ev sahibi olmak demek, yeni insanlarla tanışmak,yeni komşularımızın olması demekti. Hepimizde tatlı bir heyecan ve içimize sığmayan mutluluk vardı. Bu heyecan ve mutluluk içinde yeni ev sahipleri olarak birbirimize bir başka türlü bağlanmıştık sanki. Neredeyse... Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyor,hemen hemen her akşam bir araya geliyor, hep birlikte oturuyor,sohbetler ediyor geç saatlere kadar oyunlar oynuyorduk. Kısa zamanda birbirimizin tiryakisi olmuştuk. Görüşemediğimiz gün içimizde bir eksiklik hissediyorduk. Erkekler akşamları fasılasız bir araya gelirken,kadınlar da adeta erkeklerle yarış edercesine birbirleriyle görüşüyor muhabbet ediyorlardı. Hafta içleri böyle geçerken hafta sonlarında yemekli oturmalar tertip ediyorlardı. Bu oturmalar gece geç saatlere kadar neşe içinde geçiyor, çoluk çocuk herkes büyük zevk alıyordu. Bu beraberliklerde kiracı-ev sahibi ayırımı asla söz konusu olmuyor kiracı komşularımızda aynı heves ve heyecanla bu beraberliklere iştirak ediyorlardı. Binamızın eksik gedik işlerinde canla başla toplu hareket ediyor herkes özveriyle gayret ediyordu. Düğün,cenaze,hastalık her türlü sosyal olaylarda birbirimizi hiç yalnız bırakmıyorduk. Gittiğimiz düğünlerde ´Buket apartmanı´ anonsu özellikle yaptırılıyor piste hep birlikte çıkıyor düğünü şenlendiriyorduk. Her yere topluca gidiliyor, topluca piknik ve geziler tertipliyorduk. Kış hazırlıkları da beraber yapılıyordu. Binadan herhangi bir komşuya gelen odun, kömür imece usulu el birliği ile çekiliyor,gece geç saatlere kadar salçalar kaynatılıyor,erişte ve makarnalar beraber kesiliyordu. Hele hele bayram günleri bir apartman ziyaretlerimiz vardı ki dillere destandı. Özellikle bayramın son gününe bırakılan ziyarette, 8-10 komşu bir olup cümbür cemaat tek tek evlere girerek bayram ziyareti yapılırdı. Az önce ziyaret ettiğimiz komşularımız peşinden iade-i ziyaret ederlerdi. Ne tatlı ve neşeli olurdu, bu son dakikaya sığdırılan bayram ziyaretleri... Ne edepli ne iyi insanlardı Buket Apartmanındaki komşularımız. Hele hele şimdi rahmetli olan bir Mehmet Hocamız vardı ki... Kapıların zilini çekinerek çalar, kapıyı açtığımızda en az üç dört metre geri dururdu edebinden. Allah gani gani rahmet eylesin. Ne güzel insanlardı Buket Apartmanı komşuları.. Onlar ki,herşeyimizi güvenebildiğimiz... En ufak bir endişe duymadan birbirimizin evlerine rahatça girebildiğimiz.. Her birini abi,bacı kardeş olarak gördüğümüz... Binanın bütün çocuklarını çocuğumuz bildiğimiz... Buket Apartmanında yaşanan bu harika komşuluk ve bu manevi iklimden çocuklarımızda bol bol nasiplerini alıyorlardı tabii ki.. Yirmi yılı aşan komşuluğumuzda hiç kavga etmeden efendi,başarılı ve ahlaklı çocuklar yetişti bu apartmanda. Hepside büyüklerine saygılı,arkadaşlarıyla uyum içinde büyüdüler. İçlerinden doktor,mühendis,bilim adamı olanlar oldu. En önemlisi saygılı bir insan olmayı başardılar. Buket apartmanında çocukluğu geçmiş bütün yavrularımızın bugün hala büyüklerine karşı aynı edep ve saygıyı gösterdiklerine şahit oluyorum büyük bir memnuniyetle. Evet... Buket Apartmanında bu güzellikler içinde yıllar su gibi akıp geçti. Bir zaman geldi hayatın acımasız koşulları bu güzel insanların her birini bir yerlere savurdu. Kiminin daha iyi semtlerde ve daha lüks evlerde yaşama isteği... Kiminin daha geniş ve konforlu ev isteği,Buket apartmanının dağılmasına sebep oldu. Zaman içinde herkes ister istemez bu kervana katıldı ve Buket Apartmanını terk etti. Herkes yeni mahallelere ve yeni evlere taşınmıştı. Buket apartmanının o güzel komşuları,şahane evlere kavuştular belki ama... Gittikleri yeni evlerinde yeni binalarında Buket Apartmanındaki o manevi zenginliği bulamadılar. Çünkü bu zamanda hiç bir yerde Buket Apartmanında yaşanan komşuluk yoktu. Ve yaşanan tüm bu güzellikler mazide hoş bir anı olarak kalacaktı maalesef. Büyü bozulmuştu bir kere. Ne yapsak da o birlikteliği bir araya getirmenin imkanı yoktu. Geçip giden o güzel günler geri gelmiyordu. Zamana ve günün koşullarına direnmek çok zordu. Ama... Buket apartmanından ayrılanlar, orada yaşanan o güzel günlerin eksikliğini yüreklerinde hep hissettiler. Oradaki anıları yad ederken ne muazzam şeyleri kaybettiğimizi şimdi daha iyi anladık. Komşuluk,arkadaşlık,dostluk,muhabbet,kaynaşma,sevgi saygı,güven gibi... Ne yazık ki... İnsanların bundan sonra böylesi güzellikleri bir apartmanda yaşamaları imkansız gözüküyor. Toplumumuzun acilen ´Bir Buket Apartman´a ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Saygılarımla.
