Yine Şehriyar´ı anımsadım?. Şehriyar´la beraber dağlar neler öğretmişti bana neler; Kendimi dünyadan ayrı değil, dünya ile bağlantılı olduğumu, onun, hatta o muazzam evrenin bir parçası olduğumu öğretti bana... Evrendeki her şeyin organik bir bütün olduğunu öğretti bana? Bu düşünce bana büyük bir haz verir; bu muazzam evrenin bir parçası olduğum duygusu... Bu duyguyu en iyi Jostein Gaarden´in ´´Sophi´nin Dünyası´´ isimli kitabı çok güzel anlatırdı; Bizler yıldız tozuyuz diye... Problemlerimi dışarıdan bir başkasının veya bir başka şeyin yol açmadığını, kendi eylemlerimin kendi problemlerimi nasıl yarattığını öğretti bana... Yaklaşmadığım her şeyin benden bir nasıl uzaklaştığını öğretti bana? Nerede ve kiminle olduğumun önemli olmadığını, ´´nasıl´´ olduğumun, kendimi ´´nasıl hissettiğimin´´ önemli olduğunu öğretti bana. Bu dünyada iyi olmanın herkesin iyiliğini istemekle mümkün olduğunu öğretti bana? Sevmenin ve tutkuyla bağlanmanın, bu dünyada insanı mutlu eden yegâne erdem ve sevecenliğin Tanrı´nın insandaki gölgesi olduğunu öğretti bana? Hayatta haklı olmanın değil, haklı kalabilmenin önemli olduğunu öğretti bana? Yanlışa yanlışla cevap vermenin daha büyük yanlış olduğunu öğretti bana? Yaşamımızdaki en zarif güzelliklerin görülmeyen ve duyulmayanlar olduğunu, fırtınaların çiçekleri mahvedebildiğini, fakat tohumlara zarar vermediğini öğretti bana? Hele bu kaza, hayata nasıl bir inatla ve azimle tutunmam gerektiğini öğretti bana... Stoacı Epiktetos´i daha önce hatırlamıştım, fikirlerini tekrar tekrar Socrates´e atfederek amacımızın kendi hayatlarımızın efendisi olmak olduğunu savunan Epiktetos´un yirmi asır önceki şu sözünü burada dağlar zihnime kazıdı adeta: "Kader önünde sonunda şöyle veya böyle günahlarımızın bedelini önümüze koyar. Görünen ya da görünmeyen zaman içinde herkes günahlarının bedelini öder. Ektiğini biçer. Bunu bilen adam kimseye kızmaz, gücenmez, kimseyi aşağılamaz, kimseyi itham etmez, kimseden nefret etmez, kimseye kin tutmaz. Bunu bilen adam karşılaştığı aksiliklere şaşmaz. Önüne çıkan maddi-manevi engellerin kendi günahlarından başka bir şey olmadığını bilir." Fethiye yöresindeki antik Likya kenti Ksantos´ta bulunan bir tapınaktaki yazıtın son cümlesinde ?´Bu dünyadaki bırakacağın en büyük miras, dürüstlüktür´´ ibaresinde yazıldığı gibi bu dünyada bırakabileceğim en büyük mirasın dürüstlük olduğunu öğretti bana dağlar? Şehriyar hep söylerdi zaten; ?´Dürüstlük sadakatten daha yüksek bir değerdir.´´ Şehriyar ve dağlar, daha neler öğretti bana neler? Aslında yaşadığım her zorluğun ve kendime düşman bildiğin her şeyin, gerçekte bana benim en yakın müttefikim ve yeri doldurulamaz bütünlüğümün bir parçası olduğunu öğretti bana?
