Şaban Külhancıoğlu


BEN ÖLECEK DEĞİLİM YA..(!)


Ölüm bir hakikat. Hayat gibi. Ama... Öyle ironik bir durum var ki ortada. Hiçbirimiz ölüme inanmıyoruz aslında. Dilimizden söylüyoruz fakat... Kalbimizle tam iman etmiyoruz. İman etmiş gibi yapıyoruz. Tıpkı münafıklar gibi. Bazen yakınımızdan birimiz öldüğünde ruhumuz ve bedenimiz kısa bir süre sarsıntı geçiriyoruz veya geçiriyormuş gibi yapıyoruz. Fakat... O sarsıntı mezarlıktan ayrılana kadar sürüyor. O konforlu arabalarımıza binip, lüks evlerimize çekildiğimizde, televizyonun kumandasını elimize geçirdiğimizde... Bir kaç saat önceki o mezarlıkta yaşadığımız sarsıntı ve ölümün o soğukluğu yerini hayatın sahte diyaloglarına bırakıyor. Sanki... Biraz önce mezarlıkta boynunun sapı kırılmış kaskatı duran biz değildik. Huşu ile hocanın okuduğu Kur-anı dinleyen... Birbirine karşı suç işlemiş mahcup mahcup bakan... Mezarlıkta hocayla meftayı başbaşa bırakır bırakmaz... ´´Senin oğlan nereyi bitirmişti?´´ ´´Bu arabadan memnunmusun?´´ ´´Bu ara işler bıçak gibi kesildi.´´ ´´Sizin oralar iyi para ediyormu?´´ Ne yaparsak yapalım. Bu tiyatro bir başka ölüm vuku bulana kadar oynanır.. Mezarlığa kadar ölümün soğuk esareti altında olan bedenimiz... Mezarlıktan sonra zincirden boşalırcasına alabildiğince hür... Hayat aldatmacası tüm hızıyla devam eder. Sahte sevgiler,menfaat ilişkileri... Yalan dolan entrika,yalakalık,riyakarlık... Para,araba,ihtişam saltanat,güç... Ama... ´´Çukur damın acısı içimizde´´ daima.. Hayat yalan ölüm gerçek. Amma bugün amma yarın... Amma bu sene amma on sene sonra... Kaçış yok! Çünkü hesap ortada... Taş çatlasa en babasından 80, bilemedin 90 yaş son durak. Geldik 57 yaşına. Eğer extra bir durum olmazsa bu yaşadığımın üçte biri kalmış geriye. Fakat... Bana sorarsanız ben sonsuza kadar yaşayacağımı sanıyorum. Ölümü hiç konduramıyorum üzerime. Herkeste aynı duygular var olduğunu sanıyorum. Neyse... Ölüm -mölüm- derken moralimizi bozmayalım. Tam gaz devam! Gittiği yere kadar. Yoksa işin içinden çıkılacak gibi değil. Akşama güzel bir yemek var,televizyonda da iyi bir program.. Hafta sonu torunları görmek dünyaya bedel. Gün bugün saat bu saat.. Yarına kim öle kim kala. Ben ölecek değilim ya nasılsa! En azından bugün. Dermişim.. Saygılarımla.