Zaman zaman iç geçirir de ESKİ GÜNLERİ anarız ya... Köşe başındaki bakkal Recep´i berber çırağını, Fırıncı Kadir Emmi´yi, kasap vicdansız Veysel´i... Neler geldi geçti.. Okuldan çıkar çıkmaz Veysel´ e uğrar kedime pay isterdim. Allah razı olsun. Hiç ikiletmezlerdi. Herkes en küçüğünden, en büyüğüne kadar birbirini tanırdı. Ebe hanım teyze ütülenmiş, pırıl mendillerimizi hazır ederdi. Güzeldi be o günler.. Yüzlerindeki gülümseme hiç eksik olmazdı. AMA GÜZ EL Dİ O ESKİ GÜNLER!