Bir mayıslardaki çocukluk günlerim gelir aklıma. Radyonun kıymetli olduğu yıllar henüz televizyonu bilmeyiz sinemalarda yabancı filmleri izlediğimizde televizyonu ancak yabancı filmlerde gördüğümüz yıllar.
Bir mayısı bahar bayramı olarak kutlardık sabahları gün boyu bahar bayramınız kutlu olsun derdi. Radyolar okullarda bir mayıstan dolayı tatil olduğu için bizde bir mayısı bahar bayramı uyutmasıyla kutlar hatta bazen Ruslar komünistler bir mayısı komünist bayramı olarak kutlar diye sağ görüşlü gazetelerden de okurduk.
Ama zaman içinde bir mayısların Rusya’yla Komünistlikle hiç bir alakası olmadığı bir mayısın doğum yerinin 1886 yılında Amerika’nın Şikago eyaletindeki günde on iki saat çalışan maden işçilerin haklarını alamadıklarını günde de sadece sekiz saat çalışma isteklerinin patronlar tarafından bu isteklerinin yerine getirilmesi için yaptıkları eylemlerin bastırılması için Amerika’daki grev kırıcıların işçilere karşı acımasızca saldırıları neticesinde işçilerin canları pahasına eylemlerine devam edip haklarını aldıkları eylemlerin sonunda işçilerin başarıya ulaştığı gün olduğunu yıllar sonra zorda olsa Türk halkının öğrendiği günmüş.
Elbette Türkiye’deki aydın kesimler bir mayısların bedellini halka anlatmayı canlarıyla ödedi bin dokuz yüz yetmiş yedi taksim bir mayıs olayları bir mayısı hiç bir zaman budamadı bilakis köklerini daha da derinlere saldı der ki bir söylemde bir şeyi ne kadar çok istediğin, istediğin şey için yaptığın fedakârlığa bağlı. Ülkemde halka bir mayısın bahar bayramı değil bir mayıs emek ve emekçinin bayramı olduğunu anlatmanın Rusya ve soğuk savaş yıllarındaki komünistlikle hiç bir alakasının olmadığının anlatılmasının bir bedeli vardı. Bin dokuz yüz yetmiş yedide bu bedel fazlasıyla ödendi bu vesileyle bir mayıs işçi bayramı dünyadaki bütün emekçilere kutlu olsun. Yaşasın emeğin günü bir mayıs.
